آموزش کار با پنل DNS دامنه
تسلط بر مفاهیم دومین و تنظیمات DNS بخش مهمی از مدیریت سرور یا میزبانی هاستینگ را تشکیل می دهد. همچنین یک کاربر عادی از طریق آشنایی با این مفاهیم می تواند کنترل بیشتری بر عملکرد سایت خود و یا درخواست سرویس های مناسب از سرویس دهنده خود داشته باشد که باعث صرفه جویی در زمان و هزینه خواهد شد. بخش اول این مقاله در رابطه با تعریف رکوردهای دی ان اس می باشد.
یک سرور DNS با یک فایل به نام Zone file برای هر دامنه تنظیم می شود که این فایل حاوی رکوردهای مرجع (resource records) می باشد. چندین نوع رکورد وجود دارند که مهمترین آنها به شرح زیر است:
– A : رکورد آدرس (Address record) باعث پیوند یک نام دامنه به یک آدرس IP می شود. به این معنا که اکنون آدرس آی پی و نام دامنه به یک چیز مشترک مثلا سایت شما اشاره دارند. اکنون سایت شما با آدرس آی پی و همچنین با نام دامنه قابل دسترسی است. این رکورد همچنین با عنوان DNS Record شناخته می شود.
– PTR : رکورد اشاره گر (Pointer Record) اطلاعات لازم برای Reverse DNS را فراهم می آورد که به منظور واقعه نگاری (Logging) و تطبیق (Verification) نام دامنه بکارگرفته می شود. همچنین با نام Inverse DNS شناخته می شود. PTR یک گزینه اختیاری است.
– CNAME : رکورد معیار نام (Canonucal Name Record) برای ایجاد نام های مستعار (Aliases) که به نام های دیگری اشاره می نماید بکار می رود. این گزینه معمولاً برای مرتبط کردن نامهای زیردامنه از نوع Mail , FTP , WWW به نام دامنه اصلی بکار می رود. مثلاً یک رکود CNAME می تواند articles.hostingterms.com را به نام دامنه اصلی یعنی hostingterms.com مرتبط کند. بنابراین، عمل CNAME مر تبط با Aliasing names می باشد.
– NS : رکورد سرور نام دامنه (Name Server Record) یک DNS اصلی یا اولیه (Primary DNS) را برای یک نام دامنه مشخص می کتد. همچنین یک رکورد NS برای مشخص کردن یک DNS ثانویه یا Secondry DNS لازم است. دی ان اس ثانویه به عنوان سیستم کمکی یا اضافی (Redundancy) بطور دائم یک نسخه پشتیبان و بروز شونده از محتویات سرور دی ان اس اصلی را در خود نگهمیدارد.
– MX : رکورد انتقال یا تبادل نامه (Mail Exchange Record) برای معرفی کردن آدرس سروری بکار می رود که ایمیل ها باید بسوی آن منتقل شوند یا تغییر مسیر(Redirect) داشته باشند. این رکورد همچنین می تواند یک فیلد حق تقدم (Priority Field) داشته باشد بطوری که ایمیل بتواند از روی یک ترتیب تعیین شده به چندین سرور دیگر منتقل یا هدایت شود.
– TXT : رکورد متن یا Text Record می تواند برای اضافه کردن هر نوع توضیح بکار رود. این رکورد همچنین جهت فراهم کردن اطلاعات لازم برای سیستم تصدیق ایمیل SPF بکار رود.
– SOA : اولین رکورد در فایل یا رکورد شروع اعتبار (Start Of Authority) به عنوان اولین رکورد در فایل دی ان اس یا Zone File شناخته می شود که حاوی نام سرور دی ان اس اصلی می باشد. محتویات این رکورد باید با محتویات یک رکورد NS، آدرس ایمیل مدیر و طول زمانی که رکوردها باید پیش از بازگشت به سرور دی ان اس اصلی ذخیره شوند (Cash) مرتبط باشد. SOA همچنین شامل داده های مربوط به سرور دی ان اس ثانویه مانند تاریخ آخرین بروزرسانی و فاصله های زمانی برای بررسی تغییرات دومین است.
تسلط بر مفاهیم دومین و تنظیمات DNS بخش مهمی از مدیریت سرور یا میزبانی هاستینگ را تشکیل می دهد. همچنین یک کاربر عادی از طریق آشنایی با این مفاهیم می تواند کنترل بیشتری بر عملکرد سایت خود و یا درخواست سرویس های مناسب از سرویس دهنده خود داشته باشد که باعث صرفه جویی در زمان و هزینه خواهد شد. بخش دوم این مقاله راجع به افزودن رکوردهای مرجع به تنظیمات DNS می باشد.
کنترل پنل مدیریتی شما برای هر دومین جدید بطور خودکار یک DNS Zone تشکیل می دهد و نحوه پیکربندی این فایل نیز براساس تنظیمات پیشفرضی است که کاربر سطح بالاتر برای شما تعیین کرده است. نام های دامنه با تنظیمات پیشفرض بخوبی کار می کنند. با اینحال اگر می خواهید تغییراتی در پیکربندی یک نام دامنه بوجود آورید می توانید این کار را از طریق کنترل پنل انجام دهید.
برای دیدن تنظیمات مربوط به DNS یک نام دامنه می توانید ابتدا نام دامنه موردنظر را انتخاب کرده و سپس بر روی گزینه DNS Settings کلیک کنید. پنجره ای که باز می شود حاوی تمام رکوردهای مرجع (Resource Records) آن نام دامنه است.
برای افزودن یک رکورد مرجع به ناحیه DNS یک نام دامنه، در گروه Services بر روی گزینه DNS Settings کلیک کرده، سپس از گروهTools روی گزینه Add New DNS Record کلیک نمایید. اکنون نوع رکوردی را که می خواهید اضافه کنید با توجه به تعاریف مقاله قبلی انتخاب کرده و اطلاعات لازم را براساس موارد زیر وارد کنید:
برای یک رکورد از نوع A شما باید نام دامنه ای که می خواهید این نوع رکورد را برایش بسازید در کادر مربوطه وارد کنید. اگر فقط یک رکورد ساده A برای نام دامنه می سازید کافی است آدرس آی پی را در کادر مربوطه وارد کرده و کادر domain name را خالی بگذارید. اگر درحال تعریف یک رکورد A برای یک سرور DNS هستید کافی است نام سرور DNS خود را (مثلاً ns1) در کادر نام دامنه وارد کنید و آی پی سرور DNS را در کادر آی پی بنویسید.
برای یک رکورد از نوع NS شما باید نام دامنه ای که می خواهید این نوع رکورد را برایش بسازید در کادر مربوطه وارد کنید. سپس نام کامل سرور DNS (مثلاً ns1.mynameserver.com) را در کادر nameserver وارد نمایید. اگر شما درحال تعریف یک رکورد NS برای دومین اصلی خود هستید باید کادر مربوط به domain name را خالی بگذارید.
برای یک رکورد از نوع MX شما باید نام دامنه ای که می خواهید این نوع رکورد را برایش بسازید در کادر مربوطه وارد کنید. اگر شما درحال تعریف یک رکورد NS برای دومین اصلی خود هستید باید کادر مربوط به mail domain را خالی بگذارید. سپس نام سرور ایمیل خود را در کادر mail exchanger وارد نمایید. اگر شما در حال استفاده از یک سرور ایمیل راه دور (Remote Mail Srever) هستید باید نام آن (مثلا mail.myhostname.com) را در کادر نام سرور وارد کنید. حالا باید اولویت (priority) سرور ایمیل را انتخاب نمایید. از منوی پایین افتادنی مربوطه عدد 0 را برای بالاترین اولویت و عدد 50 را برای پایین ترین اولویت انتخاب نمایید. توجه کنید که درصورت لزوم باید رکوردهایی از نوع A و/ یا از نوع CNAME متناسب با این سرور ایمیل تشکیل دهید.
برای یک رکورد از نوع CNAME شما باید ابتدا نام مستعار دومین موردنظر(Alias) را در کادر domain name وارد کنید. سپس باید نام دامنه ای را که می خواهید این نام مستعار را برایش اختصاص دهید در کادر domain name وارد کنید. هر نام دامنه ای می تواند در این کادر قرار گیرد و نیازی نیست که مربوط به همین دومین باشد.
برای یک رکورد از نوع PTR ابتدا آدرس آی پی و ماسک لازم را در کادر آی پی وارد کنید سپس نام دامنه ای را که این آی پی باید به آن اشاره داشته باشد در کادر نام دامنه وارد نمایید.
برای یک رکورد از نوع TXT می توانید یک توضیح اختیاری در کادر مربوطه وارد کرده و یا یک رکورد از نوع SPF ایجاد نمایید.
برای یک رکورد از نوع SRV شما باید نام سرویس، نام پروتکل، عدد پورت و میزبان هدف را به ترتیب در کادرهای service name ،protocol name ، port number و target host قرار دهید. نام سرویس و نام پروتکل باید با علامت Underline ( _ ) تعریف شوند. همچنین می توانید اولویت یا وزن سرویس را به ترتیب در کادرهای Priority و Weight تعیین نمایید.
برای تایید اطلاعات روی دکمه OK کلیک نمایید.
سلط بر مفاهیم دومین و تنظیمات DNS بخش مهمی از مدیریت سرور یا میزبانی هاستینگ را تشکیل می دهد. همچنین یک کاربر عادی از طریق آشنایی با این مفاهیم می تواند کنترل بیشتری بر عملکرد سایت خود و یا درخواست سرویس های مناسب از سرویس دهنده خود داشته باشد که باعث صرفه جویی در زمان و هزینه خواهد شد. بخش دوم این مقاله راجع به اصلاح رکوردها یا حذف آنها و ویرایش لیست ACL می باشد.
برای ویرایش رکورد مرجع مربوط به یک دامنه کافی است در لیست رکوردهای DNS آن دامنه روی رکورد دلخواه کلیک نموده و پس از ویرایش محتویات رکورد دکمه تایید را کلیک نمایید. برای ویرایش رکوردهای SOA از هر دامنه کافی است در بخش تنظیمات DNS وارد برگه SOA Records شده و تغییرات لازم را مطابق تعاریف زیر انجام دهید.
Refresh Interval : وقفه تازه سازی، مشخص می کند که DNS ثانویۀ یک دومین پس از چه زمانی باید سیستم DNS اولیه یا اصلی را برای بررسی وجود تغییرات در رکوردهای DNS چک کند. مدت زمان پیشفرض سیستم سه ساعت می باشد.
Retry Interval : وقفه برای تلاش مجدد، مشخص می کند که DNS ثانویه درصورت یک تلاش ناموفق برای انتقال ناحیه (Zone Transfer) یا به عبارتی انتقال فایل های DNS، پس از چه زمانی باید دوباره تلاش خود را آغاز کند. این زمان معمولاً کمتر از زمان وقفه تازه سازی است و بطور پیشفرض برابر با یک ساعت می باشد.
Expire Interval : وقفه ابطال پاسخگویی ، مدت زمانی است که پس از یک تلاش ناموفق برای انتقال فایل های ناحیه ، سیستم DNS ثانویه می تواند همچنان به درخواستهای وب برای DNS پاسخ دهد. پس از این مدت زمان هرگاه تلاش برای تازه سازی به نتیجه نرسیده باشد سیستم DNS ثانویه از پاسخ دادن به درخواست های DNS بعدی خودداری خواهد کرد. این مدت زمان بطور پیشفرض یک هفته است.
Minimum TTL : حداقل زمان حضور(Time To Live)، مدت زمانی است که یک DNS ثانویه می تواند درخواست های DNS را در سیستم ذخیره (Cash) خود نگهدارد. هرگاه یک درخواست برای آی پی یا نام دامنه به یک DNS می رسد پس از آنکه پاسخ مناسب بازگشت داده می شود محتوای درخواست یعنی نام دامنه و آی پی مربوطه بطور موقت در سیستم ذخیره DNS قرار می گیرد تا اگر دوباره همان درخواست تکرار شود سیستم DNS به سرعت و بدون نیاز به مراجعه به محتوای رکوردها یا مراجعه به DNS راه دور بتواند پاسخ مناسب را تکرار کند. اما این رکورد ذخیره شده فقط به اندازه زمان TTL می تواند در سیستم cash باقی بماند و بعد از آن زمان و به جهت حفظ بروز بودن پاسخ ها حذف می شود.
مدت زمان کمتر می تواند باعث افزایش ترافیک سرور و مدت زمان بیشتر می تواند مانع حفظ بروز بودن آدرس های آی پی شود. تغییرات این گزینه می تواند باتوجه به کاربرد تعیین شود. مدت زمان پیشفرض سیستم یک روز می باشد.
Default TTL : مدت زمانی است که سایر سرورهای DNS می توانند درخواست های DNS را در سیستم ذخیره خود نگهدارند و پس از آن حذف نمایند. مدت زمان پیشفرض سیستم یک روز می باشد.
پس از پایان تنظیمات می توانید روی دکمه OK کلیک کنید.
ایجاد یا ویرایش لیستهای دسترسی
ACL یا Access Control List مربوط به تعریف لیست آی پی هایی است که انتقال فایل های DNS مابین آنها و DNS شما مجاز است. این آی پی ها می توانند یک کپی از DNS شما را داشته باشند. برای تنظیم ACL مربوط به یک دامنه می توانید پس از ورود به بخش تنظیمات آن دامنه، گزینه Transfer Restrictions یا Zone Transfer انتخاب نمایید.
برای افزودن یک آی پی کافی است عدد آی پی و ماسک مربوطه را در کادر موردنظر نوشته و دکمه Add Network را کلیک کنید. برای حذف هر آی پی از این لیست نیز کافی است مربع کنار هر آی پی را تیک زده و دکمه Remove Selected را کلیک کنید.
بازگشت دادن تغییرات ناحیه
برای بازگشت دادن تنظیمات پیشفرض و اولیه DNS مربوط به هر دامنه می توانید در بخش DNS Settings گزینه Restore Defaultsرا انتخاب نموده و از منوی IP Address عدد آی پی که می خواهید تنظیمات DNS آن را به حالت اولیه برگردانید انتخاب کنید. سپس دکمه OK را کلیک نمایید. برای بازگشت دادن تنظیمات SOA نیز کافی است در بخش SOA مربوط به هر دامنه، گز�